Dag 35 en 36 <3
Blijf op de hoogte en volg Sharon en Lin
24 Juli 2014 | Ghana, Accra
Zoo, eindelijk hihi! Onze laatste twee daagjes in Ghana, bijna 2 maanden later! Het heeft heel lang geduurd maar hier zijn ze dan <3
Dag 35
Vandaag gaan we de meisjes van Damongo ophalen, jeej! Eindelijk zien we ze weer en kunnen we weer lekker bijkletsen over alle spannende dingen die er zijn gebeurd de afgelopen weken! Op naar het vliegveld waar we ze vol enthousiasme zullen ophalen. Anthony vertelde ons dat, als het vliegtuig om 15.00 uur aan zou komen, we pas om 15.00 uur hoefde te vertrekken hihi! Toch leek het Jenifer handiger als we iets eerder zouden vertrekken, dus om 14:30 zaten wij al netjes op de wachtstoelen in de wachthal! Na lang, lang heel lang wachten waren de meiden er nog niet, het vliegtuig was al geland, verschillende passagiers waren al de opvanghal ingelopen maar helaas waren de meiden van Damongo nog nergens te bekennen.. 15:30 uur, nog niemand te zien! Waar bleven ze nou toch.. Tot we plots in de verte iemand ‘Lin? Is there a miss Lin here?’ hoorde roepen en er een meneer naar ons toe liep en vroeg of een van ons Lin heten, wat bleek nou! Het vliegtuig van de meiden kwam aan in een totaal andere aankomsthal! Hup naar buiten gelopen, achter de meneer aan, die ons tijdens het lopen naar de andere ontvangst hal duidelijk vertelde dat hij toch echt wel wat centjes verwachten voor zijn hulp.. Tot we alweer, plotseling iemand onze namen hoorde roepen. Daar kwamen de meiden al in het witte busje aangereden en riepen onze namen! Voor ons voelde het meer alsof hun ons kwamen ophalen in plaats van anders om hihi!
Eenmaal in het busje gestapt begonnen alle mooie verhalen! Een en al geklets en gegiebel <3 Wat hadden wij de meiden gemist en wat waren we blij om hun weer te zien. Hup hup meteen door met het busje naar het kast project waar arme straat kinderen worden opgevangen en waar ze allemaal leuke projecten maken die wij als bezoekers konden geven! Omdat wij nog wat geld over hadden, zo’n 330 cedi’s leek het ons leuk om deze aan dit project te geven, waar ze ontzettend blij mee waren, jeej <3!
Daarna hadden alle meiden honger en natuurlijk wisten Sharon en ik een heel lekker plaatsje waar we konden eten, kunnen jullie het al raden? Smoooothieeeeessss <3! Alle meiden vonden het heerlijk! ‘Wanneer komen we weer terug? Zullen we morgen ook hier eten? Ooooh die smoothie is zo lekker! En die kipwrap, nom nom nom!’ Mission completed haha! (Deze smoothies en kipwraps en panini’s missen wij trouwens heel erg!)
Daarna was het alweer langzaam tijd om naar onze slaap plek te gaan, de koffers van ons twee lagen nog bij Jenifer thuis dus deze gingen we dan ook eerst even ophalen. Onze koffers ingepakt en tijd om afscheid te nemen van Jenifer en kleine Anthony.. Een dikke knuffel maar gelukkig geen tranen! Jenifer had ook nog een kadootje voor ons, ‘This one is for the pink lady’ zei ze en gaf het tasje aan Lin, ‘This one is for the black lady’ en gaf dit tasje natuurlijk aan Sharon. We zouden er in de lodge meteen naar kijken omdat we helaas meteen weer terug moesten met de koffers naar de lodge. Toen wij samen in het busje zaten en ons aan het bedenken waren wat er allemaal in het tasje kon zitten konden we onze nieuwsgierigheid niet veel langer meer in houden! Toen we in het zakje voelde was het eerste wat in ons hoofd kwam een jurk, Jenifer had overigens ook gezegd dat als ‘Het’ niet zou passen we meteen terug moesten komen zodat ze het nog snel een beetje kon aanpassen! Al snel hoopte we op een mooie roze en een mooie zwarte jurk, ze zei dan ook Pink en Black lady! Omg omg omg we konden het niet langer meer inhouden en toen we de jurken uiteindelijk uit onze tasjes haalden vielen onze monden open van verbazing.. En ongeloof.. Maar al snel werd de stilte verbroken met een mega uitbarsting van gelach! Onze jurken waren knal maar dan ook fel fel fel knap oranje en groen met allemaal kleurtjes erdoorheen! Dit was totaal niet wat wij hadden verwacht en uiteindelijk overtrof het al onze verwachtingen! Nu hadden ook wij twee een hele mooie traditionele jurk van Afrika, wauw <3 Dankjewel lieve Jenifer <3
Op naar de lodge waar we onze koffers neer lagen en nog even gezellig bij kletsen op het kleine terrasje, ofja.. 4 stoelen en een stoeprandje hihi! Wij twee hadden ons allang gedouched (met een emmer en een straal water, want hoe zeer wij ook aan de douche knop bleven draaien, water kwam er echt niet uit!) toen de andere meiden naar buiten kwamen en vol teleurstelling zeiden dat hun douche het niet deed omdat er maar een inieminie straaltje uit kwam zeiden wij dat ze wel bij ons mochten douchen omdat wij een wat dikkere straal water hadden. Meteen daarop volgde een van de meiden die heel hard riep: ‘Heee!! Hier staat een douche aan die het wel gewoon doet!’ Sharon en ik keken elkaar eens aan en kletsen gewoon verder. ‘Ja! Hee! Van wie is die kamer! Ik wil er ook douche!’ Sharon en ik keken elkaar weer eens aan en kletsen natuurlijk weer gewoon verder. ‘Sharon en Lin! Dat is jullie kamer!’ met volle verbazing keken Sharon en ik elkaar weer aan en gingen toch maar eens kijken, en ja hoor! Al het gedraai aan de knop had eindelijk gewerkt en de douche deed het! Dat wij al een uur geleden gedouched hadden en de douche nu al minstens 10 minuutjes als het niet langer is aan stond, tja.. dat konden wij natuurlijk ook niet voorspellen hihi! Naar binnen gerend, deur van de douche open moeten breken (deze zat namelijk de hele tijd klem) door de enorme plas water die al op de grond lag heen en uiteindelijk na 5 minuten proberen en heel veel paniek, gegil en gegiebel kreeg Sharon de doucheknop eindelijk uit.. Fjoew! Wat een avond hihi! Snel slapen en morgen weer lekker vroeg op en ’s avonds naar huis <3
Dag 36
Ooooh maaaay goooowd! Wat hebben wij heerlijk geslapen, we hadden airco ieeeeh!! Maar helaas geen stroom meer toen we wakker werden.. Dat betekende ten eerste, dat Lin haar pony niet kond fohnen, 2 dat Lin de hele dag en vliegreis met een on-gefohnde pony moest rondlopen en 3 dat Lin met alle paniek, HAAR PONY NIET KON FOHNEN!! Paniek paniek paniek, meiden konden hun haar niet fohnen, niet stijlen en niet krullen! Ieehh…
Snel op weg naar het winkelcentrum waar we lekker veel snoepjes en koekjes voor in het vliegtuig zijn gaan in slaan, ook hebben we hier allemaal een mega grote kitkat gekocht die op het einde van de dag helemaal gesmolten was hihi! Daarna zijn we lekker gaan winkelen op een van de leukste marktplaatjes ooit, hier hebben we al onze laatste centjes uitgegeven aan souvenirtjes en kleine kadootjes voor thuis <3
Na een hele lange dag vol shoppen en hele zware tassen met souvenirtjes zaten we in het busje terug naar het vliegtuig, helaas was er heel erg veel file en stonden we wel 2 uur vast in het verkeer! Eenmaal op het vliegveld aangekomen gingen we nog lekker een hamburger en frietjes eten en gingen alle meiden zich snel op het toilet opfrissen en omkleden, we wouden er natuurlijk goed uitzien en lekker ruiken als we terug zouden komen in Nederland hihi! Daarna was het afwachten waar onze koffers waren! En natuurlijk lagen die gewoon op de parkeerplaats in een pick-up truck, zonder dat iemand erbij was om op de koffers te letten, met de deuren open en iedereen die onze koffer had kunnen pikken! Zelfs op de dag dat we naar huis zouden gaan liet Afrika nog eens even zijn truckjes zien hihi! Eenmaal binnen op het vliegtuig werden alle koffers open gemaakt en stonden de zweetdruppeltjes ons alweer tussen onze billen! We moesten onze souvenirtjes zo snel mogelijk in onze koffers proppen en daarbij ook nog eens oppassen dat onze koffers niet te zwaar zouden zijn.. Wat een stress hihi! Daarna inchecken, door de douane en vol spanning in de vertrek hal wachten tot ons vliegtuig klaar zou zijn.. Dit moment kunnen wij ons nog zo goed herinneren, over een paar uurtjes zouden we onze familie en vrienden weer zien, we zouden weer lekker thuis zijn en al onze verhaaltjes kunnen vertellen! De spanning, zenuwen maar vooral alle emoties die daar bij kwamen kijken fjoee.. Met de bus werden we over het vliegveld naar ons vliegtuig gebracht, ingestapt en daar zaten we dan.. In ons klm vliegtuig, televisie voor onze neus, lekker stoelen, dekentjes en kussens en vooral, heerlijk eten! Nom nom nom! De reis naar huis ging zo ontzettend snel, ik denk mede ook omdat we veel hebben geslapen natuurlijk.. Toen we rond 5 uur wakker werden gemaakt voor ons ontbijtje en naar buiten keken, zagen we al kleine stukjes groen onder ons, toen we langzamerhand gingen landen en we alleen maar groen gras overal zagen kwam het overweldigende gevoel en we allemaal met een diepe zucht ‘thuis’ zeiden <3
Geland, gerend, koffers opgehaald en daar kwam het moment.. Mij stonden de tranen al in de ogen toen ik mijn koffers ging ophalen hihi! De groten deuren uit en daar stonden al onze lieve familie en vrienden op ons te wachten, omg wat hadden wij hun gemist <3 Honderd keer geknuffeld en honderd kusjes <3 En vooral honderden tranen hihi!!
Toen we naar buiten liepen kreeg ik meteen kippenvel, wat is het hier koud! (30 graden huhuhu) Meteen naar Mac Donalds en daarna alleen maar bijkletsen en vooral veel knuffelen en lekker in ons eigen bedje in slaap vallen <3 (Toen wij thuis kwamen hadden wij wel van 5 verschillende mensen uit Afrika, de Aunties en Teachers en natuurlijk Benjamin al een lief berichtje met de vraag of we goed waren aangekomen, super lief <3)
Nu zijn we inmiddels al weer bijna 2 maanden thuis wat ons ergens een triest gevoel geeft, de tijd in Afrika is zo snel voorbij gevlogen en ergens zijn we ontzettend bang om al onze mooie herinneringen te vergeten.. Maar wat heeft Afrika ons veel moois gebracht, veel levenslessen en hele mooie herrineringen <3
De eerste weken heb ik het alleen maar koud gehad hihi! Liep ik met de dikke trui of een dik vestje aan! De eerste paar weken thuis waren ook weer heel stressvol, er stond van alles op de planning terwijl we in Afrika zoveel rust hadden, er geen stress was en de mensen van Afrika alles op zijn tijd deden. Dan zie je pas hoe verschillende Afrikanen van Nederlanders zijn, wij zijn zo hectisch dat het soms wel eens goed is om te denken: het komt wel, alles op zijn tijd en natuurlijk, alles komt goed <3
Alle mooie dingen die wij hier in Nederland wel hebben en in Afrika niet hadden.. Soms moeilijk maar vooral een mooie les om dankbaar te zijn voor alle dingen die wij hier in Nederland hebben <3
Wij willen dan ook nogmaals alle mensen die ons in dit hele avontuur hebben gesteund, gesponsord en vooral onze mooie verhalen op deze blog hebben gevolgd bedanken! Jullie berichtjes hebben de 5 weken weg nog leuker gemaakt en ons ook soms door moeilijke tijden heen geholpen <3
Dankje dankje dankjewel <3 Dit kunnen wij niet vaak genoeg zeggen maar toch, ontzettend bedankt <3
Dag 35
Vandaag gaan we de meisjes van Damongo ophalen, jeej! Eindelijk zien we ze weer en kunnen we weer lekker bijkletsen over alle spannende dingen die er zijn gebeurd de afgelopen weken! Op naar het vliegveld waar we ze vol enthousiasme zullen ophalen. Anthony vertelde ons dat, als het vliegtuig om 15.00 uur aan zou komen, we pas om 15.00 uur hoefde te vertrekken hihi! Toch leek het Jenifer handiger als we iets eerder zouden vertrekken, dus om 14:30 zaten wij al netjes op de wachtstoelen in de wachthal! Na lang, lang heel lang wachten waren de meiden er nog niet, het vliegtuig was al geland, verschillende passagiers waren al de opvanghal ingelopen maar helaas waren de meiden van Damongo nog nergens te bekennen.. 15:30 uur, nog niemand te zien! Waar bleven ze nou toch.. Tot we plots in de verte iemand ‘Lin? Is there a miss Lin here?’ hoorde roepen en er een meneer naar ons toe liep en vroeg of een van ons Lin heten, wat bleek nou! Het vliegtuig van de meiden kwam aan in een totaal andere aankomsthal! Hup naar buiten gelopen, achter de meneer aan, die ons tijdens het lopen naar de andere ontvangst hal duidelijk vertelde dat hij toch echt wel wat centjes verwachten voor zijn hulp.. Tot we alweer, plotseling iemand onze namen hoorde roepen. Daar kwamen de meiden al in het witte busje aangereden en riepen onze namen! Voor ons voelde het meer alsof hun ons kwamen ophalen in plaats van anders om hihi!
Eenmaal in het busje gestapt begonnen alle mooie verhalen! Een en al geklets en gegiebel <3 Wat hadden wij de meiden gemist en wat waren we blij om hun weer te zien. Hup hup meteen door met het busje naar het kast project waar arme straat kinderen worden opgevangen en waar ze allemaal leuke projecten maken die wij als bezoekers konden geven! Omdat wij nog wat geld over hadden, zo’n 330 cedi’s leek het ons leuk om deze aan dit project te geven, waar ze ontzettend blij mee waren, jeej <3!
Daarna hadden alle meiden honger en natuurlijk wisten Sharon en ik een heel lekker plaatsje waar we konden eten, kunnen jullie het al raden? Smoooothieeeeessss <3! Alle meiden vonden het heerlijk! ‘Wanneer komen we weer terug? Zullen we morgen ook hier eten? Ooooh die smoothie is zo lekker! En die kipwrap, nom nom nom!’ Mission completed haha! (Deze smoothies en kipwraps en panini’s missen wij trouwens heel erg!)
Daarna was het alweer langzaam tijd om naar onze slaap plek te gaan, de koffers van ons twee lagen nog bij Jenifer thuis dus deze gingen we dan ook eerst even ophalen. Onze koffers ingepakt en tijd om afscheid te nemen van Jenifer en kleine Anthony.. Een dikke knuffel maar gelukkig geen tranen! Jenifer had ook nog een kadootje voor ons, ‘This one is for the pink lady’ zei ze en gaf het tasje aan Lin, ‘This one is for the black lady’ en gaf dit tasje natuurlijk aan Sharon. We zouden er in de lodge meteen naar kijken omdat we helaas meteen weer terug moesten met de koffers naar de lodge. Toen wij samen in het busje zaten en ons aan het bedenken waren wat er allemaal in het tasje kon zitten konden we onze nieuwsgierigheid niet veel langer meer in houden! Toen we in het zakje voelde was het eerste wat in ons hoofd kwam een jurk, Jenifer had overigens ook gezegd dat als ‘Het’ niet zou passen we meteen terug moesten komen zodat ze het nog snel een beetje kon aanpassen! Al snel hoopte we op een mooie roze en een mooie zwarte jurk, ze zei dan ook Pink en Black lady! Omg omg omg we konden het niet langer meer inhouden en toen we de jurken uiteindelijk uit onze tasjes haalden vielen onze monden open van verbazing.. En ongeloof.. Maar al snel werd de stilte verbroken met een mega uitbarsting van gelach! Onze jurken waren knal maar dan ook fel fel fel knap oranje en groen met allemaal kleurtjes erdoorheen! Dit was totaal niet wat wij hadden verwacht en uiteindelijk overtrof het al onze verwachtingen! Nu hadden ook wij twee een hele mooie traditionele jurk van Afrika, wauw <3 Dankjewel lieve Jenifer <3
Op naar de lodge waar we onze koffers neer lagen en nog even gezellig bij kletsen op het kleine terrasje, ofja.. 4 stoelen en een stoeprandje hihi! Wij twee hadden ons allang gedouched (met een emmer en een straal water, want hoe zeer wij ook aan de douche knop bleven draaien, water kwam er echt niet uit!) toen de andere meiden naar buiten kwamen en vol teleurstelling zeiden dat hun douche het niet deed omdat er maar een inieminie straaltje uit kwam zeiden wij dat ze wel bij ons mochten douchen omdat wij een wat dikkere straal water hadden. Meteen daarop volgde een van de meiden die heel hard riep: ‘Heee!! Hier staat een douche aan die het wel gewoon doet!’ Sharon en ik keken elkaar eens aan en kletsen gewoon verder. ‘Ja! Hee! Van wie is die kamer! Ik wil er ook douche!’ Sharon en ik keken elkaar weer eens aan en kletsen natuurlijk weer gewoon verder. ‘Sharon en Lin! Dat is jullie kamer!’ met volle verbazing keken Sharon en ik elkaar weer aan en gingen toch maar eens kijken, en ja hoor! Al het gedraai aan de knop had eindelijk gewerkt en de douche deed het! Dat wij al een uur geleden gedouched hadden en de douche nu al minstens 10 minuutjes als het niet langer is aan stond, tja.. dat konden wij natuurlijk ook niet voorspellen hihi! Naar binnen gerend, deur van de douche open moeten breken (deze zat namelijk de hele tijd klem) door de enorme plas water die al op de grond lag heen en uiteindelijk na 5 minuten proberen en heel veel paniek, gegil en gegiebel kreeg Sharon de doucheknop eindelijk uit.. Fjoew! Wat een avond hihi! Snel slapen en morgen weer lekker vroeg op en ’s avonds naar huis <3
Dag 36
Ooooh maaaay goooowd! Wat hebben wij heerlijk geslapen, we hadden airco ieeeeh!! Maar helaas geen stroom meer toen we wakker werden.. Dat betekende ten eerste, dat Lin haar pony niet kond fohnen, 2 dat Lin de hele dag en vliegreis met een on-gefohnde pony moest rondlopen en 3 dat Lin met alle paniek, HAAR PONY NIET KON FOHNEN!! Paniek paniek paniek, meiden konden hun haar niet fohnen, niet stijlen en niet krullen! Ieehh…
Snel op weg naar het winkelcentrum waar we lekker veel snoepjes en koekjes voor in het vliegtuig zijn gaan in slaan, ook hebben we hier allemaal een mega grote kitkat gekocht die op het einde van de dag helemaal gesmolten was hihi! Daarna zijn we lekker gaan winkelen op een van de leukste marktplaatjes ooit, hier hebben we al onze laatste centjes uitgegeven aan souvenirtjes en kleine kadootjes voor thuis <3
Na een hele lange dag vol shoppen en hele zware tassen met souvenirtjes zaten we in het busje terug naar het vliegtuig, helaas was er heel erg veel file en stonden we wel 2 uur vast in het verkeer! Eenmaal op het vliegveld aangekomen gingen we nog lekker een hamburger en frietjes eten en gingen alle meiden zich snel op het toilet opfrissen en omkleden, we wouden er natuurlijk goed uitzien en lekker ruiken als we terug zouden komen in Nederland hihi! Daarna was het afwachten waar onze koffers waren! En natuurlijk lagen die gewoon op de parkeerplaats in een pick-up truck, zonder dat iemand erbij was om op de koffers te letten, met de deuren open en iedereen die onze koffer had kunnen pikken! Zelfs op de dag dat we naar huis zouden gaan liet Afrika nog eens even zijn truckjes zien hihi! Eenmaal binnen op het vliegtuig werden alle koffers open gemaakt en stonden de zweetdruppeltjes ons alweer tussen onze billen! We moesten onze souvenirtjes zo snel mogelijk in onze koffers proppen en daarbij ook nog eens oppassen dat onze koffers niet te zwaar zouden zijn.. Wat een stress hihi! Daarna inchecken, door de douane en vol spanning in de vertrek hal wachten tot ons vliegtuig klaar zou zijn.. Dit moment kunnen wij ons nog zo goed herinneren, over een paar uurtjes zouden we onze familie en vrienden weer zien, we zouden weer lekker thuis zijn en al onze verhaaltjes kunnen vertellen! De spanning, zenuwen maar vooral alle emoties die daar bij kwamen kijken fjoee.. Met de bus werden we over het vliegveld naar ons vliegtuig gebracht, ingestapt en daar zaten we dan.. In ons klm vliegtuig, televisie voor onze neus, lekker stoelen, dekentjes en kussens en vooral, heerlijk eten! Nom nom nom! De reis naar huis ging zo ontzettend snel, ik denk mede ook omdat we veel hebben geslapen natuurlijk.. Toen we rond 5 uur wakker werden gemaakt voor ons ontbijtje en naar buiten keken, zagen we al kleine stukjes groen onder ons, toen we langzamerhand gingen landen en we alleen maar groen gras overal zagen kwam het overweldigende gevoel en we allemaal met een diepe zucht ‘thuis’ zeiden <3
Geland, gerend, koffers opgehaald en daar kwam het moment.. Mij stonden de tranen al in de ogen toen ik mijn koffers ging ophalen hihi! De groten deuren uit en daar stonden al onze lieve familie en vrienden op ons te wachten, omg wat hadden wij hun gemist <3 Honderd keer geknuffeld en honderd kusjes <3 En vooral honderden tranen hihi!!
Toen we naar buiten liepen kreeg ik meteen kippenvel, wat is het hier koud! (30 graden huhuhu) Meteen naar Mac Donalds en daarna alleen maar bijkletsen en vooral veel knuffelen en lekker in ons eigen bedje in slaap vallen <3 (Toen wij thuis kwamen hadden wij wel van 5 verschillende mensen uit Afrika, de Aunties en Teachers en natuurlijk Benjamin al een lief berichtje met de vraag of we goed waren aangekomen, super lief <3)
Nu zijn we inmiddels al weer bijna 2 maanden thuis wat ons ergens een triest gevoel geeft, de tijd in Afrika is zo snel voorbij gevlogen en ergens zijn we ontzettend bang om al onze mooie herinneringen te vergeten.. Maar wat heeft Afrika ons veel moois gebracht, veel levenslessen en hele mooie herrineringen <3
De eerste weken heb ik het alleen maar koud gehad hihi! Liep ik met de dikke trui of een dik vestje aan! De eerste paar weken thuis waren ook weer heel stressvol, er stond van alles op de planning terwijl we in Afrika zoveel rust hadden, er geen stress was en de mensen van Afrika alles op zijn tijd deden. Dan zie je pas hoe verschillende Afrikanen van Nederlanders zijn, wij zijn zo hectisch dat het soms wel eens goed is om te denken: het komt wel, alles op zijn tijd en natuurlijk, alles komt goed <3
Alle mooie dingen die wij hier in Nederland wel hebben en in Afrika niet hadden.. Soms moeilijk maar vooral een mooie les om dankbaar te zijn voor alle dingen die wij hier in Nederland hebben <3
Wij willen dan ook nogmaals alle mensen die ons in dit hele avontuur hebben gesteund, gesponsord en vooral onze mooie verhalen op deze blog hebben gevolgd bedanken! Jullie berichtjes hebben de 5 weken weg nog leuker gemaakt en ons ook soms door moeilijke tijden heen geholpen <3
Dankje dankje dankjewel <3 Dit kunnen wij niet vaak genoeg zeggen maar toch, ontzettend bedankt <3
-
25 Juli 2014 - 10:08
Renée Defesche:
Ik heb jullie reisverslagen met een glimlach gelezen. Wat een heerlijke meiden zijn jullie. Ik ken jullie niet persoonlijk maar dat maakte niet uit.
Zoals jullie zelf schrijven hebben jullie veel mooie ervaringen opgedaan! Geniet hiervan en neem ze als een waardevol bezit mee op je verdere levenspad.
Groetjes uit Maastricht. Renée Defesche
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
